KAĞITTAN EVLER

Kâğıttan evlerin eşyası ayna
Çoğalarak bakıyorum uzağına

-Bırak asılı kalsın
Evlerin rüyası
Kuşların kanatlarında-

Mermer katlar çıkıyorum uykuma
Sen olmayınca
Saat çaresiz, duvar çıplak
Balkonda devrim çağı / yarısı ıslak

Kirpinin nefesinde
Nasıl bir dünya var diye sorma
Sokakları kırgınlığıma boya
Siyahtan başla sevgilim
Beni unutmaya

Belki karanlığı tamir ederim
Bilinmeyene düşerim diye
Yusuf rüyamı diker
Ay’ın ikiye ayrıldığı yerde

Ah sevgili
Kıvılcımın şelaleye düşüşü gibi geçtim dilimden
Otuz üç defa özür diledim otuz üç isimden
Başak tanesinin resmini çizdim
Boynunu bükmüş haliyle
Cesedimi çiğnedim didişirken kendimle
Köşedeki hile canımı yaktıkça
Geri  aldım incire ve  zeytine yemini

Nasıl da kıskanç şimşek
Kirpiğime saklı nazı çekiyor kendine
Korkuyorum anne yağmur bir daha yağmaz diye

Gecenin üzerine geceyi örtüyorum
Yalnızlığıma düğümleniyor yüreğimdeki nem

Yakınımda olmasan sevgili
Üşür kâğıttan evler demedim mi?
Üzülme
Aynalar izin vermese de
Bir dahaki mevsimden bakacağım gözlerine

(18  Nisan/  2011 / Paris)