GÜMÜŞ GÖLGE

bizi biz yapan aynı denize kıyısı olan sancılar

artık çekilmez olan bu dünyadan gelmemek üzere

İstedim ki hüzne yol verelim çekip gitsinler

yıldızlar kayarken kuru dalların çıkardığı hışırtı

bilincindeydin gülünce dudaklarının neye benzediğinin

ama hiç anlamadın seni hayalimde defalarca sardığımı

her gece üstüne kül serpilen sonsuzluktan

geriye yalnız billur sesin kalır sımsıkı sarıldığım

kimse bilemez sesinin verdiği yakıcı hazzı, bilmesin de

mesafe yok arada onlar benim diktiğim kafdağım

sen de bilirsin renk sihirbazıdır sonbahar

kararsız bir tutsaklıktır benimki umarsızlıktan

sanki çağlar ötesinden gelip kalbime akar

zaman gözlerimde sabitlenir sana bakarken

dalgaları durduran mendirektir hikaye orda başlar

kirpiklerin ok değil bir gümüş gölge gibi düşer üstüme