GÖK EZBERLERİ

dalgaların tuta gelmeyen adımı
beni uyanış serabıyla silkemeyen anıtları
nasıl kar ellerim donar katında
ruhumda yıkıklığın salıverilmiş adımı
koluma gir, kolumda kızca bir hayat
kızca bir kahkahanın dinivermez anlamı


tarlamı yetim bıraktım ve öksüz toprağımı
kendimin leşinden sakındırdım
acımı bastıracak biliyorum nazı
göklerden silkelendikçe, belledikçe alnımı
elimi sürmem, değdirmem ayağımı
kuytumu aydınlatacak hem avazlarımı


bahardan olma bir solukla
gün değmemiş özlemler keşfindeyim
komalardan çıkacak değilse bile gök ezberlerim
senin süzülen gölgen ve yakan esişlerinle
şakaklarıma vurduğunda da-ü ekber
orada
bir tülbendin katlarında
şifanı izleyeceğim


Şakıma zamanı ruhum dalgalardan im al
Dağları sessizliklerinin içine sal
Fırtına çıkar da değerse ezberine ölüm
Fanilik iflastır infazdır yaşamak
Son menzili geçirecektir inanmak


Ve mühürlenmiş değilim ateşlere
Ellerim küllerden oluşmuyor