EN ELDE EDİLMEMİŞ ŞİİR

önce sen vardı

dışımı dünyaya sağır eden

savunusu burkulmuş saatinden beri sinemin

yankısı dinmez sesiydin içimde

alnıma iliştirilmiş yazgımın

mevsimlerini hevesler oyalamaz

çoktan doğmuş günlerim

gurbetine düştüğüm dünyanın

can suyu kesik ağaçlarıyken

benden kendine varan yolda bulmuştum seni

nice söze sağdığım düşleri

denize açılan şişelere doldurdum

ömür deren bu kentte

zamandan ârî bir ümitle bezeli

denizin diliydin o günden beri

öldüm bir aralık beklerken seni

hatırlamaz oldum düşlediğim dili

sonra sen oldun görünen

adın bakışın tenin değildin artık