NE KALDI?

ıslı ıslatılmaz

sıcak küldendi bir kitabın kucağı

bir kucaktı çağırdı

demir kapılar ardından

orada

varanın dinlediği anlatana sağırdı

işittim. işte şiir:

ısıtılmaz bir ateş!

maşa küle bulandı

ateş harlandı

çünkü çocuk bahçelerinden tanrıçalar geçerken

çınar çatırdar

bezirganlar zar atardı

ateşti harladım

bayatlamış kızlar gençliğime dadandı

ben ki alın teriyle çocuğumu yumacaktım

gökte asılı kaldı

oysa göğsü göğe göğerenin

gözü yerde olurdu yüzümü emzirmişti

yüzün gözün

gözümde kaldı