DEMEK Kİ

o eşiklerden geçtim

yine de o yalan-

maktayım deni dünyanın

sahteliğinde gerideyim çok

demek ki o eşiğe takıldım

geçtim zannederken

çocukken papatya sarısı

gördüm dünyayı belledim

içimden saymaya başladım

kimse bilmedi

kaçta olduğumu

gençken kasımpatı yüklü

bir saksıydı evimin balkonunda

şezlongda otururken okudum

o şiiri ve koşa koşa

geçtim o bitmeyecek sandığım

bir nefeste geride kalan eşiği

sonra başka çiçekler geçti

başka hevesler, başka eşikler

gelmez sandıklarım geçti

gölgelerinde soluklandım tövbelerin

taş suya değince serinledim sonra

taş çöle düştükçe yürüdüm

bir eşiğe ulaşmak için

oysa bir çiçeği yaprağından öperken almalıydım

hayat ibretini nasibimce

demek ki çok eşik var

geçilecek, takılacak, geçilecek, takılacak

demek ki tökezlemek de dâhil

yürümeye ve nasibe

oldum demek nasipsizlik

o eşiklerde