ÇETREFİL / ANNEMİN ELLERİ
ÇETREFİL
uzağın
insan cana tüy uçar
bir cigara tellenir kiminin gelişinde
kim dağıtır gam u kederin
ne bileceksin
insan insana külçe çöker inse
kimi dağıdır tenine kiminin
genze işler buğusu
kimi gam yüküdür girse de
her yüreğin
işte bil
kişi eti sakîl olur yükün vurunca
ve illâ gazele uçar
dilsiz sevdiğin
yazgı
işte el sevmeyi öğren
elsiz gelenle
ellere uzanır
bensiz gittiğin
dil çözülür
etmez âh u zâr yine sensiz
ten cana emanet sen ona
kaç ten uçurur bir can
sükût sağanaktır ölüm dediğin
ne mümkün sen kalırsan canbir olmağ
can kor yüreğe nice direnir
sanma yiter giderim
sun canın kaynasın tennur
can u ten bitişmez tenbir olmağnan
mestur
el de bir
el bile el bil de bir
gül dikenin diken özün
tasasını sil de bir
yazılmasın sözbir ol
indi yücedir
vârı yoğu y o l d a
o l d a bil
ahrâs kor y e l d e b i l
âh semûmu ç ö l d e b i l
canıma üfüldeyen
nefes de bu ö l d e b i l
nice dinse bu can
canbir olur ağyarın
d i l d e b i l
açtırma kuytuyu
söyletme köstüğü
bu mey
susulup da içilir
ANNEMİN ELLERİ
-ayaz bebeye ağıt-
kar işte
soğukmuş
kışmış karasından
hem de buz
kaymışım
dü dü dü
düş
düş müymüşüm
düşmüş müyüm
ayazmış
kızakmış sokak
unutmuş muyum
üşümüş müyüm anne
yatsıya kadar mı gelmemiş
unutulmuş muyum
da donmuş
niye böyle
ellerim yokmuş anne
başım böyle kocaman
potinim mi delikmiş
ayağım yokmuş
ondan
kuş kovalıyodum ama anne
kar adamı gak
gagalamasınlar
kar kar kararmışım
buz buz kayarmışım
donmuşum anne
babam gelsin ama
kor kor kor
kuyorum
elleri üşümesin
babam da düş
mesin e
mi anne
gidip de gelmez mi
gözleri kor kızıl
bakmaz mı
bi daha bana
gelsin bak
baksın anne
kardan baba olmasın
gak
galar babamı da
gagalamasın
ellerim niye yokmuş
ol
sun
niye uzaksın anne
soluk
sun
tutmasın mı ellerim
ellerini
hadi tut anne
sımsıkı
da ellerim olsun
siliniyor an
ne
gözlerimden
gül
gülmüş
gülmüşün anne
gülüşün
gülüş
müşük
ama
niye ağlamışın
çok
çok mu üzmüşüm
cama yazdımdı
-hani çok kızdındı
hadi hoh
la n’ooolur
sun “seni sevi
yorum anne”mi an
ne si-lin-me-sin
annemi
nelleri el
lerim
ol
su
nan
ne
