CENNET BURCUNDA BİR FERHAT

gürzüm kelimelerdir dedi ferhat ve her ağızda maya tutmaz

ansızın patlar adamın yüzünde kuzgunların ruhuna rahmet

boynu kırılmış zürafanın feryadı kumlara karışan iblislerle

saralı ağzını çangallarla çalkalıyor cennet burcunda bir ferhat

ben eskiden bulaştım aşka cinayet dersi almama gerek yok

makyaj çantasında terleyen alengirli morfinli ve acemaşiran

hunharca yıkıyor sınırları yüzlerinin çalındığını iddia edenler

huzur aranmaz gökgürültüsünde aşk zaten ötedir vurgundan

herkes kendi göğsünde bir kurşun deliği açmakta özgürdür

eskiden olsa cevabını bulamadığım sorular için sana gelirdim

ay her zamanki ay ancak kimyası bozulmuş sanki çuvallamaktan

ayıplanacak bir şey yok herkes gibi ben de tertemiz delirdim

kafdağından ödünç  burunlarla çünkü hiç kimse önüne bakmıyor

müşterek yalnızlık kumpanyası da iflas edecek elbet bu gidişle

daralan açılar gökyüzünü çağrıştıramaz  kimse umutlanmasın

sincaplara boyama kitabında yer verilmezse savrulalım bir yerlere