PANCURLAR IŞIK GEÇİRMİYOR

ay ışığında donmuş gibi duran serviler altında

ağlar durur uzak hasretlerin elemiyle tenhalıkta

kül rengi bir salıyı çarşambaya bağlayan akşam

kafesler ardında kalmış bütün nergisler adına

esmer bir yalnızlık parıldar ipince bulutlardan

ıslıklar fırtınaya hazırlanır orta doğuda bozguna

küskünlüğü yüzünden okunan bir mahur şarkıdan

bayramlar dökülür gözlerden karanlık tadında

hiç böyle cesetle dolmadı akdeniz akdeniz olalı

paslanmış bolca kınama bulunduruldu el altında

ah yer üşür gök üşür kalplerde bir ateştir yanar

pancurlar ışık geçirmiyor telaş karıştı sevdaya

sevgili bir kere bana sağlam kalan kalbinle bak

sonsuz bir uyku için servilerin altında ay ışığında