BU SENİ SEVİYORUM

Bu seni seviyorum, ilk sevişim değil hem
Sesinin ipeğinden şehveti soluyorum ki
Gün ikimizin iliklerinden çözüyor rengini
Zambaklar üstünü süslüyor toprağın
Gülüşün, tenini

Sen ki yazdan kalmışlığım, biraz vişnem
Biraz yavruağzı, melez, erguvan...
Sen yüzümün yürüyen halisin, gitmediğim türbelerin şeyhi
Ve ben şiirimin içinde kazdığım mezarım
Taze ölülerinden beslenen toprağın hareket hali
Tadımı toprak bilir, kendimin sandığım kırmızı takke bir de
Çocuklarımın dilini küfürbaz şeyhler efsunlarmış mı ne
Narçiçeği dizelerle, her şafağın harmanında
Akrep ve yılanların zehrinden, beni senden öyle

Yine de düşenler olur yolunda toprağın veya senin
Efsunlu çocuklar ölür, ben de…
Bir tenha
Bir mavi
Bir köstebek kıvamında
Ve kimseler duymadan
Ve kör