ARAGON’LA GÜMÜŞLÜ CAMİİNDE

tam olarak kilisenin yolundan saptığı gün

aragonla ‘ruhum evrenim elsa’ya şiirler okuduk

gümüşlü camii şadırvanında gözüne toprak dolan

ayağı yerden kesilen ölüler hakkında

ofelyanın, leylanın saçlarını yolduğu gün

bahçelerinde fücur çiçekleri açtırdı yeryüzü

her kelime harlanışıdır böğüren gökyüzünün

ve sonunu hazırlayan dünya hakkında

inanmaya teşne kalbi vardı biliyorum o gün

gölgelerin uzaması kadar olağan bir işti

bu kum dolu gözler ateş dolu sözlerle

söyle neden ama neden ve nasıl kesişti

bu benim sırrım demiştin hatırlıyor musun

sonuna kendini eklediğin tek perdelik oyuna

şarkılardan yontulmuş bir doz eylül gibi

hüzün dolu bir kalp bıraktığını hatırlıyor musun

geceler ayaklarının dibinde yatan kara bir köpekti

dudak çatlatan rüzgarlar estirirdi savrulan saçların

hele o mavi gözlerinden söz açıldığında

zindanımın perdeleri sanırdım som ipekti

istasyonun yanı başında japon elması bahçesi

çiçekleri vardı gökyüzünü aydınlatan

sarıya boyalı böğürtlen çitleriyle çevrili

‘ruhum evrenim elsa’ ah elsa şeytanı ayartan

dualar ettik kanayan coğrafyalar için

insandın önceleri hepimiz insandık

kıyısında bekliyorum başka gezegenin

ezgilerimize baykuşlar konmasın için