Akbabalar

Akşamın dokuzundan sonra

Yürür şehrin sokaklarında

Uçmaya yüzü olmayan akbabalar

Karanlık sokaklarda

Bir sen gibi.

Karanlıkta belli olmaz kimsenin teni

Ne de gözlerinin rengi

Siyah trençkotlu siluetler gibi

Yürür şehrin sokaklarında 

Uçmaya yüzü olmayan akbabalar 

Bir sen gibi. 

Ağzından küfür gibi dökülür

Şimdiye kadar tüm yedikleri

Ki hepsini biriktirmiş karnında.

Kuşlar da ağlayamaz timsahlar gibi

Her köşe başında bir kuru akasya

Her akasyada ayrı bir akbaba

Tünemiş gibi pusuya yatmaktalar

Habersizce birbirlerinden tekmiş gibi

Adımlarınla başının mesafesi bir asırdan fazla

İhtilal öncesinden gelir topuklarının sesi

Jakobenist ve keskin gözlerin kadar boğazından 

Bir senin ayaklarına küfür değmeyecek sokaklarda

Kendi yediklerin dökülürken ağzından

Habersizce birbirlerinden tekmiş gibi

Her akasyada ayrı bir akbaba

Keza her nefesinde bir açık bulmak için

Tünemiş pusuya yatmaktalar

Haberdarsın, ama sen yum gözlerini

Ne de olsa karanlıkta görünmez kimsenin gölgesi

Güneş doğunca pir-u pak olacak kara çarşaflar

Herkes ve eşyanın rengi