PENCEREDENİZLER-8
[04 nisan 1428]
adama birsürü para verilmiş, amma o kendini vermemeğe ayarlamış. (para ile insanı böyle görüyor, ise, kendisi insan değil mi acaba?! –herhalde! ya’ni!)
...
yanlış söze cevap (karşılık) verme. bu, karşısına çıkma, karşılaşmayı kabuldür. sen sen ol (ters yönden son sür’at gelen frensiz bir otomobilin) karşısına çıkma, karşısında durma. yok ol. /çarpışma vak’ası(nda) (çarpılma), çift yönlüdür! (başkasının ölümünü önleme sözkonusu değilse, göze alma, gözünü kapa, ölü gibi kal.)
[05 nisan 1428]
böyle âlî bir mansıb-ı te’lifat ile ve böyle ulü’l-azm bir müelliflik ile, nefsimde cadde-i te’lifin meydân-ı kemalâtına mülakatdan istiğna hâsıl olmadı.
yazdım, yazdım.. ne güzel yazdım, ne hoş yazdım.. deyip, yelkenleri suya indirmemeli ve kanatları kendi haline salıp tenbelliğe alıştırmamalı, uçmağı unutturmamalı; yükselmenin nihayetsizliğinden nisyana düşmemeli.
bu kalem cana can katar. candan can alır.
hastaya şifa, dertliye deva, borçluya i’tadır.
bu kalem vaktin edasıdır.
bu kalem güzelin hem edası hem sadasıdır. hem de güzelliğin sada’ı.
reyhanın hânı, gülün râyihâsı
mevtanın selası, canın sılası, sırrın canı.
...
ey kalem sahibi uyan; kalemin sahibi gelmeden uyan; kalemin sahibi geldi, uyan.
/basmadan ömr-i hazan bahar-ı umumiye hazırlan.
...
bu kalem benim elimde
alâmet-i cihansın sen
(bu kalem senin elinde, kalem kimin elinde?)
(sahib-i kalem isen, bu rahat uyku niye?! niye batmaz o sana?!)
[06 nisan 1428]
minezzarf
:
«ey kemalin kâmili!
«bu cihetden kâmilsin.
«fakat o cihet ki, orada cihet yokdur, ondan sakın ki, âcizsin!
«kuru toprakda kemal ile yürüyen tavuk, denizde kötürümdür, yüzmesizdir, yüzsüzdür. suda kepazedir. oysa toprak ve su hissen aynıdır, maddedir, aynı hünerde aynı cinsdir. ikisi de görülür, dokunulur ve taşıyıcıdır. halbuki yüzlerce kara ve deniz, yüzlerce yer ve gök, gayb fezaında serseri sûretler gibi yola koşulmuş, seyranda. ancak, aşkından kara ve denizden aşkıle sıçrayıp o tarafa varabilirsin. şu hakikate inan: mâlik el mülk allah’ın pâkine andolsun, kimin başı ve aklı başında ise, gayb kılıcından aklını-başını alamaz.
«âzeri bir güzelin aşkından tatmamakdan dudağın kuru kalmışsa, âteş-i halilullah ibrahimas’e nasıl düşesin!» (divan-ı kebir’den seçmeler, I/147. meb yay. m.b.beytur)
