KELİMELERLE KARDEŞ OLMAK

Bazen bir kelime tatlı bir rüzgâr gibi gelir dokunur yüreğimize, gurbeti sılaya çevirir ve ürperten duygular yaşatır insana. Nedendir bilinmez; o an hangi duygular içinde olursanız olun, o kelimenin çaktığı ateş yüreğinizi havalandırır, kendinizi melekût âleminde hissedersiniz. Dünyanın hayhuyları içinde kalbinizi yoran ne kadar iş varsa, kabuk bağlamış bir yaranın atılması gibi rahatlar, derin bir nefes alırsınız. İşte o kelime, bazen, Allah’tır; bazen aşk’tır; bazen dost’tur; bazen de bir dua. Bazen gövdesinden daha büyük bir yükü usanmadan taşıyan bir karıncayı seyrederken; bazen kâinatın bütün seslerini her zerrenizde hissettiğiniz bir müzik dinlerken alıp götürür sizi o kelimeler… Ne alkışların yaşattığı geçici hazlar, ne de paranın makamın sağladığı imkânlar yaşatamaz bu vecd halini insana.

Bu yüzden olacak, Cenab-ı Allah insanı yarattıktan sonra, ona eşyanın bilgisini vermiştir. Esma sıfatıyla tecelli etmiş, insana isimleri öğretmiştir. Konuşmamız, anlaşmamız, tefekkür etmemiz isimleri bilmemizle mümkün hale geliyor. Aksi takdirde sağırlar ve dilsizler gibi söylenenleri duymaz, duyup hissettiklerimizi söyleyemezdik. Bize konuşma ve duyma imkânı bahşeden Allah’a, O’nun bize öğrettiği ne kadar güzel kelime varsa onların sayısınca hamd ediyoruz.

Ne kadar güzel ve celbedici kelimeler seçerek konuşsak, karşıdaki insanın zihnine o kadar güzel mesajlar göndermiş oluruz. Allah, Kur’an-ı Kerim’de Hz. Musa’ya “Firavun’a gitmesini ve onunla yumuşak bir dille konuşmasını” buyurmaktadır. Zalime bile güzel ve yumuşak söz söylemek! Bu, ancak İslam’ın ortaya koyabileceği büyük bir düşüncedir. İnsanın kendisi yaratılışta güzeldir; o, sonradan çirkinleştiği için, çirkinlik, özde yaratılışa ait değildir. Bu bakımdan, kelimeler insanın yaratılışına vurgu yaptığı zaman insanla bütünleşiyor, Yaratıcının tecellisi olarak insanda olumlu karşılık buluyor. Kelimelerin bozulması fıtratın bozulması anlamına geliyor. Bugün insanların fıtratlarında bir bozulma yaşanıyorsa, unutulmamalıdır ki, kelimeler bozulduğu içindir bu.

“Gönül alıcı bir söz söylemek ve güler yüzlü olmak…” Kur’anî tavsiyenin insanı taşıdığı yüceliğin farkında olmak! Bu tükenmez hazineyle gönüllerimizi zenginleştirmek! En hüzünlü anlarımızda bakışlarımızı göğe çevirerek, hüznümüzü Rahman’a arz etmek! Sevinçlerimizi çoğaltarak kardeşlerimizle paylaşmak! Eşrefi mahlûkat olmanın bilincini ve sorumluluğunu taşımak! “Allah” diyerek bereketlenen dilimizi, gıybet ve kötü sözle fakirleştirmemek! Modern insanın hapsedildiği teknolojik hapishanenin demir parmaklıkları arasından sıyrılıp özgür dünyanın eşiğine baş koymak!

Kelimelerle kardeş olmak! Kelimelerle zalimlerin zulümlerini eritmek! Kelimelerle görül inşa etmek! Kelimelerle karanlığa fener yakmak! Kelimelerle anlamsızlığın kapısına kilit vurup, hakikatin aydınlatıcı ufuklarında dolaşmak! Kelimelerle zihni tıkanıklığın perdesini yırtmak! Kelimelerle kalbimizi cilalamak! Kelimelerle Rahman’ın sonsuz ikramına teşekkür etmek!

Güzel kelimelerle gözlerimizi sabahın aydınlığına açmak! Yalanın, iftiranın, riyanın, hasedin sersemletici tuhaflığını fark etmek! İnsan olmanın bahşedilmiş en büyük nimet olduğunu idrak ederek her birimizin birer hadi (yol gösterici) ve muallim (öğretmen) olarak sorumluluğumuzu yerine getirmek!

Bizi Rahman’ın huzuruna götürecek son kelimenin, O’nun hoşnut olacağı bir kelime olmasını temenni ediyorum.