HEINRICH HEINE'DEN Ç/ALINTI

Buch der Lieder’den:

Paderborn Kırlarında Konuşma:

-Violonsel ve keman ihtizazları gibi uzaktan gelen sesleri duyuyor musun? Şüphesiz ilerde birçok güzeller kanatlanmış rondlar halinde dans ediyorlar.

-A! Dostum, buna yanılmak derler, hiçbir keman sesi duymuyorum, yalnız domuzların homurdandıklarını ve yavrularının bağrıştıklarını işitiyorum.

-Av borularının çalındığını duymuyor musun? Avcılar av neş’esiyle coşuyorlar, masum kuzuların otladığını, çobanların kaval çaldıklarını görüyorum.

- Ah! Dostum, senin duyduğun av borusu ve kaval değil; yalnız, domuz çobanının geldiğini görüyorum: Domuzlarını ağıllarına götürüyor.

-Tatlı yarış türkülerine benziyen şu uzak şarkıları duymuyor musun? Melekler kanat çırparak bu güzel çınlayışları alkışlıyorlar.

-Ah! Azizim, oradan gelen bu güzel çınlayışlar yarış türküleri değil. Kaz güden çobanlar şarkı söyliyerek kazlarını getiriyorlar.

-Şu fevkalâde tatlı ve berrak çan seslerini duymuyor musun? Dindar yolcular huşû içinde köy kilisesine doğru ilerliyorlar.

-Ah! dostum, bunlar eğilmiş başlariyle loş ahırlarına giden öküzlerin ve ineklerin çıngırakları…

-Örtülerin dalgalandığını, hafif işaretleri görmüyor musun? Orada bakışları kederle ıslanan sevgilinin durduğunu görüyorum.

-Ah! dostum, orada ormanlar kadınından, Liese’den başka kimsenin işaret ettiğini görmüyorum; yalnız o, solgun ve cılız, koltuk değneklerine dayanarak çayıra doğru ilerliyor.

-Peki,  dostum, o halde benim esrarlı suallerime gülebilirsin! Fakat içimde kuvvetle yaşıyanlara da ilüziyon diyebilecek misin?

***

Sevgilimin gözleri için en güzel şarkılar yazdım. Sevgilimin küçücük ağzı için en mükemmel terzinler meydana getirdim. Kalbimin en sevgilisinin yanacıkları için en yüksek stanslar yaptım. Ve eğer sevdiceğimin bir kalbi olsaydı onun için de güzel bir sone yazacaktım.

***

Size derdimi döktüğüm zaman esnediniz ve hiçbir şey söylemediniz; fakat vaktâ ki onları güzel mısralar haline getirdim, bana büyük iltifatlarda bulundunuz.

Çeviren: Vasfi Mahir Kocatürk