yaz ışıkları

dilin döndüğü kadar konuş,

dilinde ölümcül bir yarayla

yarada yaşayan

o karmakarışık tınıyla

kekeme kuşlara, tedaviye yaklaş

bu tarafta hep şöyle bir manzara

yorulmaktan daha çok korkular var

yorulmaktan daha büyük yorgunluklar

soğuk zamanlara doğru birkaç soru

soğuk zamanlarda donmuş dudaklarda

hiçbir yabancı dil bilmeyen buğu

hiçbir kusuru olmamak da kusur çünkü

hiçbir yüze dokunmadan geçmek de

yırtık bir rüzgarla beraber çalarım oysa

çatlamış tenine rağmen öpülmekten kaçmayan

o ruh haline

kıpırdayan her şeye atmaca kuşun

kıpırdayan her şeye

yaz ışıklarında kanatları yanık

titreyen kurşun

bilseydim dondorurdum bu sabahı

bu lehimlenmekten bıkmış usanmış yeryüzünü

bu kasvetli saatleri bu perisiz bacaları

nereye savurur

nereye savrulalım

ey yaz ışıkları

bakışındaki o delik deşik mermiler

o vınlayan armoni ve saçların dağınıklığı

karışır gider kalabalığa

ölümlerdeki kalabalığa

düğünlerdeki kalabalığa

kirpiklerindeki keskin öldürme duygusuna

mücevher dedim inandım parlaklığa

o kendinden uzak yanılgıya

balkon dedim güvendim

asma dedim göğe yürüdüm

perde dedim güneşten yandım

birdenbire aldanmış bu toprağa