YALAN DÜNYANIN TELAŞI ÖLÜNCE BİTER

Hayat bir nehirdir tersine akmaz

Hedefe doğru yol alınır at gözlüğüyle

Koşuşturmanın yönü daima ileriyedir

Bisiklet sürüyor gibidir insan

Durursa sanki düşecektir dünyadan

Fakat kendi çarptıklarına / düşürdüklerine

Bir lahza dönüp de zinhar bakmaz  

Ya başa güreşilecektir bu çayırda

Ya da peşreve hiç çıkılmayacaktır

Gözlerini kaldırıp göğe de bakamaz modern insan

Başını kaşımaya vakti kalmamıştır artık

Tefekkür etmek için bir ülküsü de

Yahut ankilozan spondilit demiştir FTR uzmanı

‘Güneşgöstermez’ hastalığına yakalanmıştır

Hoş, bakmaya takat getirse yine nafile

Bastırır pırıl pırıl şehirlerin cezbeden şavkı

Gök kubbenin o gizemli karanlığını

Bir çatlak var mı diye bakarsın

Bir yıldız dahi göremezsin gök parlamasından

Bu yüzden gök ada uzaktır hayatımızdan

Freni patlamış birer kamyondur

‘Cesedim yakışıklı olsun’ hevesine düşenler

Ezer önüne çıkan lobutları(!)

Narsistlik bir hastalık değildir şimdi

Şeritlerin hepsi kapatılmıştır

Parası bastırılmıştır birer birer

Ve…

Ölüm aşırı uzaktır ‘Viaypi’lere

Dünyaya maillere sınırsız level

Öyle görmüştür çünkü büyüklerinden

Fakat toslar bir gün mezar taşına

Ki birinci kalite mermerden yapılmıştır

Hayal kırıklıklarıyla yüzleşenlerin naçar

Tozpembe hülyalardan yuvarlandığı

Tahammülfersa bir karanlıktır

Son nefeste kapanıverir perde

Ömürler tükeniverir bir koşu 

Biter nihayet onca telaşe

‘Derya nedir bilmez ol mahiler’

Gözlerini ötelere diken ahiler

Aşınca ‘Finish’ çizgisini ilk adım

Düşerler içine âlem-i gaybın

Tepetaklak ansızın

Ve yaşarken meczuplar deliler

Eğlencesi olsa da akıllıların

Ölünce belli olur dâhiler