TAAMMÜDEN BİR ŞİİR

Artık nereye yaslansam yaslıyımdır
Nerede yorulduysam orada batmış güneş
Söktüğüm her çivi paslı ve tetanos
Biraz soluklanmışsam boğazımda bir kılçık
Nerede köpürmüşse kanım, tüm kılıçlar orada
Artık yılgın görülmem nerede görülürsem
Yılmaz bir direnç yıkıldıkça dünyada
Yeşerdikçe bir fidan ormana katılmadan

Çatırdasa göğüs kafesim hakikatin aşkına
Bir damla ter ararım, bir gram rikkat
Savaştıysam bunlar için uyku bana helaldir
Bir yetime baktıkça gözlerim daha berrak
Bildiğini okur kalbim artık ne anladıysa
Ben içeri kaçtıkça bedenim dışa vurur
Çok üzülünce hemen ellerime bakarım

Hakikat aşkına patlamış gibi bomba
Tepelerden inen çığ kendini tamlamışsa
Yapacak ne kalmıştır insan kendine sorar
Uykudan uyanıp da kendine sarılınca
Yıldızlı semaları kapatan bu karanlık
Ana rahminde gibi büyütür hepimizi
Biraz daha aydınlık için bir şiiri yazdıkça

Bu lirizm aslında cinayet sebebidir.

(Kırknar dergisi, sayı 3)