silentium

sade bir adım attı

üç boyutlu bir kırılmayla karşılandı

yola koyulmaya hazırdı

çünkü huzursuzdu söz tene dönüşeli

kafilede başı çekiyordu ruhsuz bir soyluluk

ne tuhaf!

kışkırtıcı bir sessizlik sarıyordu etrafı

hiç dağ görmemiş bir adam çıkagelmişti

bu şeytana hüküm kuramayacak, farkındaydı

rüzgarlı bir adada teslim bayrağı dalgalanıyordu

fermanı okunurken başını döndürüyordu

aynaların ikilemi

telaşları varış noktasına sabitlenmişse

ben çukuruna uzanacak olan kimdi?

olmazların ortasında neydi kesiştiren cümlelerimizi

ya da fırlatıp atan ihtimallerin rahmine?

dut ve adam arasında kızıl bir gök vardı

yalan ve itiraf arasında da vahşi bir güdü

herkes karanlığında ihtişamlıydı, anlamıştı

ışık için mücadelesi bitmişti mor serserinin

son sûra üflenmeden önce

uykuda solmaktı tek gayesi

peki bu onun hayali miydi?