ŞEHRE İNEN KURTLARA VİYOLONSEL

Kurtlara söyledim ayazın bir alışkanlık olduğunu

Bu söylev çok uzun sürmese de ulu dağ dorukları

Yalnız bir salıncaktan düşmedi beyaz örtüsü göğün

Yalnız bir erkek neye denk düşer ki bugün

Viyolonsel çaldı durdu damadın kaçtığı düğünde

Dedim bölündünüz sislerin dağıldığını unuttunuz o günde

Bir yamaca doğru yürüdünüz yamaçtan aşağı yuvarlandı dublör

Bir tacir kanda boğulmak adına koştu

Bütün kara taşlar yabancı geldi size bütün kara

Yassı olan ne varsa kimliğinizde sakladınız

Düşürdünüz kayaları koparıp koparıp destandan

Çılgınca çılgınca delirircesine çırpınan

Tanzimattan

Bundan sonra kilit ekranı biraz siyah

Gece modunda bir dünyanın ortası

Bir yaz daha giydirilmek üzere gezegene

Bir bulut ve tan, kopan tül gibi ağıyor koltuklar üstüne

Ama siz çalın dedim durmadan çalın siz

Bütün akşamlara, geri gelmez günlere çalın

Bunu duyarsa Berlin’de bir şansölye

Hükümet krizlerine, yönetmeliklere çalın

Yazın kısacık tatillerine artık yemeklere

Dünden kalan bütün öğünlere bir kerpiç

Bir çatı yoksunu evlere yıldırım

Bozkırda başlayan cumhuriyet balolarına

Egzistanyalizmi yanlış anlayan gençlere çalın

İnfaz koruma memurlarına bıkkınlık çalın

Marmara Cezaevine çalın

Güneşe , denize, şubat yansımasına

Bitmeyen davalara bir duruşma başlasın