SAYIN SHAKESPEARE

kim kırdı çocuk bilmişliğimi

ve kim yırttı, girişimci öğrenme atlasımı?

zar atan bir ömre yazgılıyken,

kaşınmış, çokça da zorlanmış insanlık

insanlık ki tırnakları uzun ve cilalı.

yazgılı olduğum düzen neresi

aşkım hece hece yenilerken kalbimi.

benim dair olduğum sana da dair mi?

uzantısı vuslat olan hikayenin

kestirmesi hangi ayrılık.

üst başlığı ikbal olan

sürmanşet, çabamın neresi

antolojik kaygıların hangi şıkkında

üstü çizili tercihim.

hangi mavallar iz sürer yüzümü döndüğüm kutsala?

omuz verilmeyen bir sancının göbek bağı yüktür

bana sahici hayatı sınayacak

acılar öğret.

acının acemisiyim beridir,

ağaçlarından çokça topladığım susmalar

bilmediğim bir ağrının kınanmasıdır.

bu susmak yaşanılası değil

ekmeksiz, amelsiz, özlemsiz kalmak…

ben ki kederin anasıyım

derdin babasına birinci göbekten bağlı

tuhaf bir yanılgının

acınmış vahları yani.

ben ki bir yazgının

yarım bırakılmış satırı

ne okunası cümlesi ne çekilesi hecesi…

herkes herkesin aşinası yokluğunda.

alışmak insana dair

bıkıp usanmak neye…

ne çok istedim oysa

okunulası bir şiirin

yaşanılası yazgısı olmayı.

“olmak ya da olmamak” tüm mesele bu değil ki

sayın Shakespeare!

bence mesele niye olmak ve olmamak niye…