sa'y

aşk, daha ilk geceden dolunay
sular ki en çok dolunayda kabarır
med-cezirler en çok dolunayda gelirdi..

bir kez şahlanmışsa asil kısrak
şahbazlar yedemez ardından
değme küheylanların kıvılcımları
ve menziller durduramazdı..

sen doludizgin koşmalı
kırbaçsız aşmalı dağları
deryalar geçmeliydin
perçeminde gül kokusu..

dinmeyecekti susuzluğun nehir olsa oluklar
sen
göz değmedik pınarlardan saf aşkı
âb-ı hayat gibi içmeliydin
namert yolları değildi harcın
bozkır tozlarında
soluk soluğa kankızıl terlemeli
nice geceden doludizgin geçmeliydin

silemezdi terini, kötürümdü elleri
dokunsa bir yaban, leke düşerdi tenine
sen
el değmedik yağmurlarda ıslatıp perçemlerini
ikindi güneşlerinde yıkamalıydın
şarkıların salınmalıydı sularda
akşamlara düşmeliydi gölgen
sakin koylarda durulmalıydın..

en çok âraflaraydı ya korkun..
en çok dolunayda düşerdi ya gölgen toprağa
dönemeçlerde yiterdi ya hep aşk
ve sâbâlarda kalırdı kokun..

şimdi aşk
bilinmez bir makamda bir ağır beste
doğu batı arası gökkuşağı
ezel ebed arası gerilmiş yay
âşık-mâşuk arası bir soluksuz sa’y

alacakaranlıkta bir metruk handa
eşinip durmada çaresiz bir küheylan
ayaklarında pranga
bu yüzdendi duvarlara isyanın..