‘KÖTÜLÜKLERİ YENMEK İÇİN POLİS OLMAK GEREKMEZ!’

Mecalim kalmadı karşısında kötülüklerin

Yaşamak kırdı kanatlarımı.

Bir yanımı aldı günah etti

Baştan aşağı cennetlik yaptı diğer tarafı.

Sürgülü kapılar ardında,

bir zindanda

Sorgulu bir imtihandı hayat.

Devam edebilmek için bir çift ayak,

Biraz da umut lazımdı.

Bin şükür bizde de vardı bir zamanlar.

Şimdilerde yerini korku aldı.

'Sen hangi memleketin delisisin?'

dediklerinde

Yoktu verecek cevabım.

Susmak düşerdi,

Azar işitmek pahasına payıma.

''Ben derin bir uykudan uyanmış

bir seyyahım

Ey soru sahipleri!

Sizlerse ne uyku ne de uyanmak bilirsiniz''

demem yasaktı.

Düzen bozmak en ağırından

bir cezaya çarptırılmaya yeter sebeb.

Karşıda durmak terkedilmiş bir limanda

demirlemek demek.

Yok daha fenası.