Kederli Bir Sakırgası Kastanyetli Dünyanın

Oturuyorsun işte burada

Yanan bu kuru dalların başında

Oysa büyük kapılara dayanmaktı niyetin

Sarp kayalıklardan geçmek

Ve terslikler olsun istiyordun hayatında

Burada yaşlanıyorsun öylece

Ateşe kuru dallar sürerek

Pek yaygın olduğunu bilmek

İnsanlar arasında çöküntünün

Hiçbir fayda vermiyor

Kuruyor derin incelerek

Yükselerek geldi dört bir yandan

Katılarak ve büyüyerek

Ve bir varoluş tarzı olarak çöküntü

Büyük işler başarmak niyetindeyken sen

Elbette isterken büyük işler başarmak

Yetmiş bin kauçuk tohumuyla çıkan

Henry Wickham gibi Brezilya’dan

Şimdi toplayarak bu çalıları

Ateşe sürüyorsun

İster miydin olsun içinde bir obruk

Dipsiz ve yüzeye doğru genişleyen

Yavşan otlarıyla çevrili

Taşlı bir yokuş yahut cıvık aynaz

Kaynaşır içinde kımıl kımıl

Yüzlerce sürüngen

Göz kamaştıran tarihi özgür dünyanın

Vızıldayan bir koro hâlinde sesler

Donuk yüzeyinde yayılır pis suların

du Pont’dan Hayek’e uzanan

Yakasında suların

Maliyetli bulunmuş vaktiyle köleler

Kazanırken bir köleden daha az

Ve yoksulken çok daha

Başka türlü hayatta kalamayacak kimseler

Kaygılı geven, sakızlı kenger!

Nasıl teselli bulabilir insan

Düşüyor binlerce yıldır içindeki obruktan