İYİ Kİ VARSIN

sen olmasan şaşıracağım evin yolunu

hep ekmek sıcaklığındaki sesine geliyorum

balkona çıkıp etrafa bir bakınman yetiyor

bu arada kaygılar bırakmış oluyor kolumu

bana göre eşkıyalıktır şarkıların yaptığı

içirdikleri yetmiyormuş gibi gam şarabından

sokmaya çalışırlar koynuma ay ışığını

sana geliyorum eriyen kemiklerime inat

akşam pencereye konar ve sen hüzünlenirsin

ne kadar yakınsam o kadar çok özlüyorum

dünya bir kabarcıktır patladı patlayacak

sana benzeyen birini aramakla geçiyor günüm

başı okşanmamış sokaklar için yanıyorum

kentlere erken kurulan çadırların direğinde

telaşla ay öldürdükleri gecelerde atların

kıyıcılık akan övgüler düzülen ölü ellerine

ben geceyi dikine bölmekle meşgulken

habire sıkıyor boğazımı bir kırılmaz zincir

sevilmiyor karantinaya alınan kereste tüccarı

ırmak boylarında volta atan trenlerle gelen