GÖÇ VAKTİ

Gittiğin gece ağlayan siyah mum

Yeni bir bibloya dönüştü biteviye yoğrularak

Valizimin veda kokan cebinde

Yılgındı ayçiçeği yüzüm

Gözlerinin ışığı geceye dönünce

Ne yana dönsem bilemedim

Başka çaresi yoktu epik ruhumun

Toprağına ayaklarından bağlı esaretinde

Yaprağıyla boynunu kesti

Göçten geriye ışığını bırakan gözlerin

Enkazında bir fotoğraf arıyor bize dair

Deprem mağduru çocukların

Umutla dehşet arası bekleyişi gibi

Bekledi ışığın kendi dönüşünü göçten

Zamirsiz ağıtlar döktün hokkana

Bense bir böcek ölüsünü taşıdım yıllarca

Halkına cimrilik eden kral gibi

Âmâların azat ettiği kuştan

Geriye kalan teleğin

Rüzgârını da saklamıştın uçamadım

Gecikmiş bir göçün telaşıyla

Keşke topacına döndüğünde bıkkınlığın

Çoktan ölü bir yalnızlığın

Taze izlerini arıyordu gözlerin

Seni yerinde sayan adımlarımın çığlığında

Yana yakıla arayan sessiz gençliğim

Hangi zaman çekiminde kaldı

Unuttum kipini er kişi niyetine düştü kollarım