FRANKFURT'TA SON ÜTÜCÜ

ne çok acı var biriken tırnaklarıma

ve ne çok yalnızlık soğuyor avuçlarımda

oysa olmalıydı, gelişlerin de bir dönüşü.

sallanan salıncağın orta yerinde,

düşmeli ve kalkmalıydı belki insanlık..

bir olasılığın sonu akarken,

mahalle çeşmelerinden.

aklanmalıydı tüm şarkılar..

ve bir mektep kurulmalıydı,

mahalleye hem de tam ortasına

hani şu Frankfurt’ta olanın aynısından..

süsleyip bezetmeliydi,

geleneksel ağrılarımızı…

propagandaya eşlik etse kargalar

sapana yan yatmazdı belki kartallar..

bir ağacın yuvası asılamazdı zaten

demirden kartal gözlere..

serçeler taşısa da gagalarında kartalları

doymak bilmezdi zaten başaklar..

mahallenin kızlarına hani

caka satmayan oğlanlar, tükenmeseydi

yani bakmayan yan gözle

bir tek kızına bile mahallenin.

morarmazdı kesin dünyanın cakası da..

ve bozulmazdı ceketinin ütüsü.

çıkmasaydı kızlar niyetten bir de boşalmasaydı mahalle

iyi sorulardan.. ve bulunabilseydi iyi cevaplar..

ve kaybolmasaydı aynı sofra da oturma telaşımız.

olmazdı tüm cakalar buruşuk,

tüm ağıtlar militan

ve tüm ceketler

Frankfurt’ta son ütücü…