BİR MEFTUNUN İHBARI ÜZERİNE

Duyuyorum, ağlıyor.
Hıçkırıklarının köşeleri kırık-kırık...
Sesi çok uzaktan gelen bir ulak gibi,
Yorgun ve kötü ağlamalar getiriyor.
Tanrıya atılan bir ok gibi,
Sadece serçeleri vuruyor.
Azap veriyor, duyuyorum.
Lanetli bir kulağım ben,
Parçalarım çok eski tapınaklardan yetişmiş,
Dingin ve kuş mağarası..
Söyleyin,
Ağlamasın.
O ağlayınca yerim karanlık oluyor.
Yalnızlığım toprak kokuyorken, ağlamasın
Anladım ki görünmez olmak da yalnızlıktır,
Üstelik
Ben hiç kimseyi göremiyorken, ağlamasın.
Sesimi bir afrika kurduna zimmetlerim.
Sadece rüyalarda konuşabilmek için,
Şiir bilmek gerekiyor.
Ağlamasın,
Yormasın beni, işim gece.
En büyük arzum bir şeyleri koklamak,
Mesela bir civcivin kursağını
Ya da
Varsa oğlumu...

Yorgun ve kısa ışıklar ülkesindeyim,
Muktedir bir karanlık şafakları öldürüyor,
O ağlıyor diye,
Yerim karanlık.
Yerim karanlık,
Ağlamasın.