YOLCU ANTİKA

Yol, saat ve kalem…
Geçilecek diyarların vakti gelmiştir
En büyük arzuları zulasında dururken
Dili yırtık bir kitap sözü eşliğinde
Yolcu söze başlar gücü yettiğince:
“Kafamda bir çocuk, bir oyun
Yaktığım hatıralardan en çok özlediğim
Uzak gidilmesi kolay
Kolaymış gidilmesi zor olan.”
.......
Seslerin kesildiği yerde
Bir cümlelik hakkı vardır yolcunun
Sırtı ıslanmıştır yüzü kadar değil
Tüm zamanları taşıyan sırtı
Bir ağaç gövdesinde dinlenmelidir
Oysa o, en yürüyen şarkıları söyler
Torbasında gümüşlerle bezediği harfler:
“Bir yol için en iyisi bu  olmalı
Ki  gözlerimiz dinlensin
Artık konuşmalı”
Pazuları dikenlidir yolcunun
Ayakkabısı kalmıştır bir dağ eteğinde
Ve yorgun bir başlangıç sözlerinde
“Anlatmak seyyahların işi
Yaşamak zor halbuki.”