küçük de olsa böl ekmeğini
kurak diyarlardan geldim
sahici konuğum
baktığın yere ser döşeğimi
tohumda özlem var toprağa
çürür kabuğum
dal arasında
yeşil erik getirdim
ve terleyen ömrün ihanetini
tuzlu gözyaşlarında
tek heceli çocuğum
öp beni