ölüm tiradı

ana rahmi bir çukur
ve beşik
ve kabir
doğarız ölmek için
yaşamak tiradı
dünde kalmamak
aşmak şimdiki zamanı
delmek yarını
sınır
mermerden eşik
fikrim
beyaz yakalarda kir
uykularım
usa yenik
ışığın
ve rengin
kadavrası iki gözüm
ölüm bir taun
her zerresinde bedenin
bir isim kutlaması ki
yokum
sağ kulağımda ezan
sol yüzümde salâ
hoş geldin elveda
ruhum
kum saatinde kum
siluetim
şamdanlarda
kundağım düğmesiz
cepsiz kefenim
elim
varlığını çürütür
tutulan  her şeyin
köküne aldanma
sütten kesildi mi yaprak
kurur
kuru bir inatla savrulur
kazdığım kendi mezarım
akan ter benim
ve kanın
çekilmeden hayattan
her akşam
göğsüne bir kaşık toprak at