yıllık

kan gördüm çocukken aşk gördüm

gece gündüz

demlenen insanların tiksinçliğinde

gün verdik ömrümüzden

allah vermişken bize üç satırlık ömürler

her gece yalvarırken allaha

neden yaşlı yüzüm ıslak

gözlerim dolu

ağlıyorum gün batarken

martılar veda ederken şehre

yoruldum bir şeyler bağırmaktan

yoruldum insanlarda yanlışlar aramaktan

neden bunlar neden yaşamak

belki hala çocuk kaldığımdan

Çocukluktan kalan alışkanlıklarımı kaybettiğim gün

belki de benliğimi kaybettim habersizce

Yağmur dinince gökkuşağını bekleyen çocuk gibi bekliyorum ölümü

ama ulaşamayacağım tıpkı çocukken ulaşamadığım gibi