KURAK GÖNÜLLERE AKAN GÖZYAŞLARI

anneme

Belki de bir insan sıcaklığı ararken

Kurak gönüllere akıtılan yaşlar

Sahip çıkar benliğimize

Annem

beni yağmur yağarken doğurdu

Ondandır yağmur sevdam

Yağmur yağınca, akınca şakaklarıma

İliklerime girince, hissettirir kendini

İşte o zaman yeter bana yaşamak

Yağmur eritir bedenimi

yağmur ve gözyaşı kardeştir

nasıl ikisi de yetmiyorsa

kurak gönülleri yeşertmeye

akmasın dursun o zaman

Ne yağmur ne gözyaşı bu oluktan

sorularım var

ama cevapları yok

çaresiz bekleyiş içerisinde yaşarken

sorular sormaya devam ederim hep

kendi kendime

mesela

savaşta suçu yokken

neden patlar

taşlar insan kafaları

yaslanıp koca bir çınarın gölgesine

denerim yeniden yaşamayı

hayatı anlamlandırmayı

kurak gönüllere akan gözyaşları

yetmedi gönlümü yeşertmeye

beni yeniden diriltmeye