VEDALAR ve DAĞLAR

"Bir kalbe kaç dağ sığardı ki?'

Hani bir cumaydı sabaha

dağılmış düşlerini toplayıp alnıma dökülen

mahmurluğu henüz üzerimizdeyken

kurulmuştun günahın affedişlerine duran tarihe

Hanidir dağa ağır kelimem dudaklarıma

Hayatın yorgan katına kar beyaz sarılı ölümüm

örtüyor kelimelerimi rabbim

Ademe öğrettiklerin kalmadı hafızamda

Peşpeşe üşütüyor hep sonraki sabahlar

dağlar vedaların ardında kalınca yolları

gittin kaç alfabe kayıp gitti dilimin ucunda

kaç sarılma kollarımdan

kalbim ateş altı mermiden kelimelerin

kaç neferini yaralı bıraktı kuşatma altında kuşlarımın

kanatlarında masala susayan çocuklar

Ah kelimem benim hafızama kara saplı bıçağım

Ademin intikamını mı alıyor kelimelerin Allah'ım

Uzanıyor insanın insana sesi, sessizliği

Duralım mı bu aşkın sapağında sevgilim

kelimem

Dağları yerinden edecek güne değin