TELKÂRİ HATIRALAR

Bir ev mi dikeceğim bu çukura

Bir ceset mi gömeceğim yoksa

Yoksun, ertelediğim ellerim var

Gidişinle ölümcül yara almış zaman

Gözlerimden bakıyor dünyaya

Çukur ve ev belki ikisi aynı şeydir

İnsan ki ta başından bir cesede evdir

Yoksun, taranmayacak saçlarım var

Kuş seslerinden telkâri hatıralar

Boynumda taşıyorum çatlayan bu narı

Uyansam kalaylı bakraçlardan ışıyan sabahlara

Çukurda bir ev bulsam, seni bulsam pencerede

Gül hasadı başlasa, gül konuşsam, gül sussam

Sormazdım o zaman gün boyu bakıp da

Bu çukura bir ceset mi gömeceğim yoksa