SON GİDİŞ

İki elin yüreğimi sıkarken

Hangi geceden iyilik dileneyim

Ayaklarını alıp gidiyorsun her seferinde

Ense traşı yeni bitmiş dağların eteklerine

Baktıkça körleşir insan geleceğine

Duydukça lal olur

Bir dağ başında dinlemeli insan

Çağdaş savaş öykülerini zannımca

Kararınca insanlık, kaynayınca kanımız

Anlayacaksın elbet beni

Yetinmeden yaşarsan yetimsin

Sızlanarak ovaları aşma müzeyyen

Aşındırılmış toprakları seveceksen

Evvela yağmura bir gönül borçlan

Bir kuzunun ayaklarını okşa

Sen olacaksın ağaçların gölgesi

Bu yolda yalnızsın müzeyyen

Yalın ayaksın

Dikenleri kendi ellerinle dikmeli

Haykırmanı kulakların duymalı

Bunu da bil Müzeyyen

Taşı toprağı kederdir bu memleketin

Çok sonradan öğreneceksin...