BENDEN ALIP GİT

Gitmek istiyorsun anlıyorum, buyur

Çantana birkaç acı koydum af buyur

Birkaç yıllanmış kitap, seni okuyacak

Hem nerden bileceksin, okunmadan

Hangi satırda doğduğunu

Bileceğim ki hangi satırda doğrandığımı

Belki sırat gibi ince

Belki boynuma urgan olan saçın gibi kalın

Yıkmadan yıkılmadan geçmeyi

Ömrünün en ücra köşesine konduğumu

Giderken ayakların haykıracak

Kalbinin güzergahında yaralı ayak uçlarımı

Bilemiyor insan ne çok gitmeleri

Ne çok zormuş iki adım ötesi

Takvimin sökülmemiş yaprakları sarardı

Hüznüm bir yaşına daha girdi

Seni kırkında bir düğüm saracak seziyorum

Sessizlik diye bir hastalık bulaşacak bana

Kitaplarla dahi konuşmayacağım

Her gece bir şiirime asacağım kendimi

Sabah koynuna çocuk ısmarlarken

Güneşi sırtımda dökeceğim caddelere

Battığını görürsen kızıl süsüyle

Bil ki kanım akmıştır azıcık üstüne

Azıcık kederle birlikte

Hala gitmek istiyorsun, buyur

Hala acıyor topukları küheylanın

Sancısı tutuyor dört nala koşunca

Karışıyor günlerim geçmeyen dünlerime

İçimde yeni bir şahsiyet tanıma üşengeçliği

Gece arsız bir kemirgen bu acıya

Uyku kalbimin mutlak kaçamağı

Rüya ise seninle aramda çöpçatan

Bana masumiyet borçlu bu şehir

Eşkıyalık yaptığım sokaklar

Kırdığım bütün camlar

Ardından suladığım çiçekler

Elini öpmeye tiksindiğim insanlık

Hatta yazdığım şiirler bile borçlu

Ben yeniden başlıyorum bir mısraya

İlk kelimede değil bu defa

Sondan başlıyorum şiir yazmaya....