RESSAM

Kâğıt karşısında oturuyor,

İç gözünde yüzenleri

Renksiz, hayallerin resminden uzak

Çiziyordu şair.

Beklenilen hareketlerdi yaptıkları

V değil gördüğü bunlar

Kaç mevsim

Yıl sürecek.

Denizden zaman sızıyor

Ufuk adı konulmamış dert

Çözülmemiş yok bu tuzlu yolda

Yüzüm adsız bulmaca.

Kapatın minderleri gözüme

Işığı sevmem ben, hep odur

Ummadığım zamanda beni yatağımdan

V düşlerimden eden.

Kirpiğim

Güya korur beni

Oysa her gece kâbus

Batıyor v oyuyor retinamı.

Kırkıncı devrinde saçıldı artık

Konmasalardı keşke kendimi asacağım ipe o iki serçe

Bir devir daha dururdu belki

Isıtsaydım yüzümü palette.

Akardı, duraksız, annemin şefkati

oval levhadan: yüzüm.