NE ÇOK YENİLDİK TANRIM

Şimdi de rüzgâr bekliyor bizi
Korkuyu salmışlar ardımız sıra
Üzerimiz toz duman
Üzerimiz paçavra
Bozuk bir yolun mecburu
Kaçak bir hayatın mahcubu olarak
Yıldızların altında utanmadan
Nasıl yaşayabiliriz Tanrım.

Bunu ne çok söylediler
Ne çok yenildik Tanrım
Ne çok vurdular yüzümüze
Bir günü şöyle gönül rahatlığıyla
Şöyle beklerken ağaçların altında
Rüzgârın bakışları altında; olmuyor.

Ah o sefil yenilgi
Ne varsa elinde korkunun
Yaşadıkça bir daha yaşanıyor
Boynumuza takılmış tasmadır
Hangi tarafa çekilse
Oraya gidiyoruz,

Nedense kuşlar uçarken havada
Balıklar yüzerken denizde
İnsan sessiz çoğunluk olarak
İnsan ki o kadar bencil
İnsan ki hep kendini tüketir
Kendini çıkarmak ister aradan.

Ne çok yenildik tanrım
Yenildikçe sırtımız kuvvetli
Kalbimiz melal denizi oluyor
Bizi unutma tanrım
Bizi unutma...