KIZILDERİLİLER BİZE DAHA YAKINDI

Eylül diyorlar başka bir şey demiyorlar

Gece vakti sokakta yalnız başına bir kedi


Çık işin içinden bakalım eylülün rengi haydi


Nasıl doğar güneş, nasıl tarladaki kuş

İncir kuşları incir dallarına konar.

 

Kimin kalbine acı bir çığlık değse feryat ediyor

Eylül diye iftira ediyor savaş çığlıkları atıyor

Hâlbuki eylül herhangi bir eylülden ayrı değil

Bir Newyork sabahı gibi serin

Bir yaralı kuş kadar ürkektir

Hava trafiğini bilmez yıldızları dolaşır

Uçak kullanmayı bilmez kırlangıç gibidir

Teknik terimleri, şifreleri, CIA’yi hiç bilmez

Bir bilmezler ormanında yitirilmiş rüyadır

Bir avcının peşinde olduğu geyiktir; velhasıl:

Uçsuz bucaksız dağlardır, ovalardır, steplerdir.

 

Bu eylülü ben eylül olarak bildim yıllarca

Aşkı eylül kadar anlayana rastlamadım desem

Abartmış olmam. Ama eylülü Amerika bir korku

Ama bir savaş, bir işgal, bir intikam sayıyor

Sakın bu eylül bir bahane olmasın Amerika

Sakın kendi kendine yapmayasın bir kıtal

Sakın ikiz kulelerini kendin vurmayasın

On bir eylül rüzgârı essin yıllarca Amerika

Yıllarca kandırmayasın insanlarını

Cinayetlerini saklamak için Amerika…

 

Düşünüyorum da Amerika trajedi doğuruyor boyna

Düşünüyorum da Kızılderililer bize daha yakındı.

 

 

 

12 Eylül 2008, Cuma, 02.26