KENDİNE GURBET

Gecenin kara kumaşından

Bohçalıyorum sözlerimi

Azıksız yollara sensiz düşüyorum

Sabah ve minareler

Fazıl’ın sesi kulaklarımda

Diyor ki ; Bu bir pusu

Pusatsız geliyor üzerime

Bin bir geceden bir düş orospusu

 

Bir de paslı türkü ezberlemiş

Kalmıyor kimsenin kuşkusu

 

“Ah..! Kendine gurbet bu adam

Gölgeler kadar sessiz

Köpekler kadar ıssız bu adam

Ah..! Sızan kanından sesleniyor

Torbası gül dolu hırsız bu adam”

 

Kim demiş

Oynamaz diye derviş

Göğsümde gül çizikleri

Yaralı dizimi vuruyorum kaldırımlara

Kordon boyu seyrime dalıyor

 

 Ben kağıttan kayık

Ben kağıttan efe

Yolcular boğdum

Uzak denizlerde

Ceset isimleri içimden akıyor

 

Yenik savaşçılar şehrinde

Hüzün entarili bir kız

Dolaşır kuyu kuyu

Kıvırcık saçlarında kavak yelleri

Geceleri kader dokur

Aklında mavi gömlekli yaralı yusuf

Döner dolaşır bu türküyü okur

 

“Kendine gurbet bu adam

Gölgeler kadar sessiz

Köpekler kadar ıssız bu adam

Ah..! Sızan kanından sesleniyor

Torbası gül dolu hırsız bu adam”