İNANMAN GEREK

Yemin olsun ki asra

Yüreğim dayanıyor tüm olan biteni bir seferde duymaya

yüreğim dayanıyor çünkü günah işleyecek kadar özgürüm.

Bir gün daha yaşamaya yüreğim dayanıyor ve bir gün daha

Adem’den sonra bile hala şeytana uymaya yüreğim dayanıyor.

Bir esir tacirlerinin hayat hırsızlığına bir de

ölümü kendine hak bilen firavun lafına

yüreğim dayanıyor

sanma.

Hüsran

Serâpâ bir öfkenin eşiğinde yaşarken günlerimizi söyle bana

aramızdaki firavunlar yeni bir güne daha nasıl uyanıyor?

Tabi bizim de yüreğimiz dayanıyor buna

yemin olsun ki asra, insanın yüreği dayanıyor.

Yoksa bir gece aşılsaydı eşik ne Dicle kalırdı ne Tuna

ne de sabahına hala yerli yerinde bir firavun

ancak Musa gibi yaşamak pek de makbul değil çağımızda.

Çağımızda çölü göze almak pek makul değil halbuki

çöl zambaklarında bizi ürküten bir merhamet bulabilirdik.

Tanısaydık eğer denize hükmetmiş bir peygamber,

kadim bir lanete bulanmış kavim

yahut yerin dibini görmüş ehramlı şehirler

boynumuzda taşıyacağımız bir kehanet bulabilirdik.

Müstesna

Gözlerinde bulutlu bir okyanus dalgalanırdı

maşuku zulüm olan insanların.

Biz başka iklimlerden baharları taşırdık avuçlarına

Bir olan Rabbin kapısında rastlaşırdık sabahları

çok öte giderdi onlar dünyadan uzak insanlık uçlarına.

Sen eşsiz bir yücelik seyrederdin arkalarından

daha bir kuvvetli inanırdın Allah’a

bilirdin cennet neresiymiş, neresiymiş inananların zindanı.

Gözlerinde yıldızları dökülmüş bir gök vardı

maşuku ölüm olan insanların.

Biz o kırık yıldızları topladık yıllarca sokaklarımızdan

Özgürlük adına göğü onarabilirdik ha bugün ha yarın

ölüm bile çıkardı aklımızdan.

Hatta birlikte anardık Allah’ı, su sızmazdı hiç aramızdan

Biz, birlikte ve önümüzde ardımızda binlerce melek

Bedir’e inandığın gibi buna da inanman gerek.