İKİ ŞİİR: ŞİİR 1 ŞİİR 23 - BEN DOĞDUM KAOS BAŞLADI BU KAOS BEN ÖLENE DEK SÜRECEK

ŞİİR 1 ŞİİR 23

milat öncesi bir yalnızlıktı bu
boşluğun sonsuzluğunda
eytişimin bittiği saatte
içselliğin derinliğinde
yok oluşun acısıyla içten içe tükeniş

ellerimin büyüdüğü
içimden şiirin söküldüğü saatler diyorum buna ben
büyük yalnızlıklar büyük acılar çeker
şiirin ilk saatleri de böyle
yalnızlık içinde geçer
avuçlarım yanarda yanar

sonra babil kulemizde
şiir adına bir şeyler çıkınca ortaya
bir mutluluk ki anlatılmaz
sonrası yine yalnızlık ve hüzün
şairliğin en berbat yanı bu olsa gerek
yinede bölüşürüz bu yalnızlığı
üçlerle beşlerle binlerle
o bitmez dediğimiz tutsaklığımız içinde

şiir 1 şiir 23
nasıl bir yalnızlık ve acı yaşattı bize
işte bunu düşünüyorum şimdilerde

BEN DOĞDUM KAOS BAŞLADI BU KAOS BEN ÖLENE DEK SÜRECEK

düştüm bir hayvanın döl yatağından
gövdemde o soğuk damga
yüz yılın ayak izleri
aydınlık dedikleri dünyaya
gelmek için acılar çığlıklar
ıkınmalar ve sevinçler duydum
( ah sevgili anam)

elleri soğuktu yaşamın
kadife bohçalara sarılmıştı zulüm
bunu uyurken de bildim
yüzümü bıraktığım yerde
bir bulamamak kaostur dedim

nasıl bir suç çağrışımıyız dünyada
ye ellerimiz
bir parça yaşam uğruna
nice çarmıhlara gerildim
uyandım bir yeni gün gibi
başakları konuşturan toprak
gövdeme dar dedim
ey hayat
ne çok güneşimi batırdın benim