İKİ ŞİİR: DUVAR - ADRESİNLE

DUVAR

Uzakta olmak değildir niyet, bu bir sancıysa
Gurbet tılsımı yetişir kanatlarda
Serpişen damlalarda yakınlık demeci ve sen
Kendinden ayrılmadığın müddetçe kendinsin
Engel ise bir duvar değildir, içteki kıpırtı
Her zafer insandandır kendini yendikçe
Kapılar böyle aralanır kilide emanet
Asıl emanet insandır içteki kilidiyle
Duvarını yıkan her şeyi tamir eder
Yıkılanlar ardında insan kaldıkça

ADRESİNLE..

Adresin belli..
Medinenin caddelerinde oynayan çocuklarla
Huşuyla yürüyen yaşlıların adımları
Bir mehtap gecesinin şevkinde dururken
Getirdiler hediyelerini bana uzaktan
İsmini sayıkladığım yakın koridorlarda

Adresin belli..
Issız çöllerde uçuşan sesli kum tanelerinde
Yeşermeyen zeminin fokurdayan alnıyla
Bir mâzi düşlemesi birikti oracığa
Bastığın yerlerde hâlâ kokun dururken
Serapkâr düşler batıyor Güneşle birlikte

Adresin belli..
Nurun yetişir imdadımıza,verdiğimiz selamlarla
Hiç gecikmedi o yardım bizlere
Beklentimizi hallederken gönüldaşlarımızla
Sen yine önce davrandın
Gönlümüze bir yedek kapı daha yaparken

Adresin belli..
Teheccüt secdegânlarının bağrına basarken
Günah gözyaşlarını akıtanlara mendil uzatmanda
Beklenen rahmeti her şeye sebkat ettirmende
Hissediyoruz varlığını adresinle
Adresin Sana yörüngelenmiş her yerde..