hırsızın özgünlüğü

gerçeklik safsatasıdır

bu şekilsiz ağızlarda dolaşan

ve tükenmek bilmez nedensiz.

yaşamanın politikliğidir aldatan insanı

ya da nadir görünen bir eylemdir kendi olmak

bitmeyen bir ödev gibi belalı.

renkli bölünmüşlüklerin çekiminde

aynı nakaratların tekrarında tetikteyiz

ruhun kayboluşudur halbuki asıl mesele

hakikat çıkmazında yerlebir olan imgelerde.

saçları kazınırken gündüzün haykırır sanatçı:

- bir rüyanın kaç gecesi var?

bir nota ve ilhamın vahşi görüntüsü…

aynadaki görüntü hep aynı kalacaksa

bu kupkuru yazmak niye?

piyanist neden ağlatmak istiyor bizi?

başka iklimlere merak salmanın kötülüğü nerede?

ilahları serbest bırakmanın hafifliğindendir belki de

kabullenmek biricikliğin yersizliğini.

telaşa mahal vermeyecek kadar kesindir ki

bir önceki sayfanın devamı niteliğinde tüm anlatılanlar…