HAFIZA KARTI

Seninle beyaza kaçan sonraki ölüler olurduk usulca

Usulca dünyaya dokununca ay bölünür sanırdık

Kokular salar, iğdeler, incirler, ıhlamurlar patlar

Şehirler, kasabalar, köyler ve dağlar patlar

Yeşeren ne varsa bil ki onun adıyla: bismillah

Bir cenin bunu nereden bilebilir ki

Bir şeyler duyabilse de fısıltılardan, harfler karanlık

Harfleri bilse onları yan yana getiremez, ırak

Onları yan yana getirse onlara ruh üfleyemez, ırak

Ama duyabilir ve duyduğu için ağlayabilir zeytine

Ağlamak hep son çare olur diye

Bir gün hayatımıza müthiş bir kalabalık girecek

Kaderinden razı olmuşlara inat edercesine

Nice insanlarla tutunup cennete bununla

Çiçek olup taşacaktık usulca

Hep hayal ettiklerin mi sökün edip gelir gece

İç ışığımız kırıldı ama hala çalışıyor

Kim acısında yükselecektir bu çağda

Kim bahar gelmeden baharı getirecektir

Ayaklarımızın altından kayıyorsa dünya

Rutinden sıkılmıyorsak artık döngünün her yerinde

Dünyayı kapatan saçların nerede, hayret içinde

“Hepimiz için nasıl güzel olabilir birimiz için iyiyse”

Gülü fark eden bir derviş gülümsemesiyle

Fanusta elleri bağlı, ağzı kapalı ve dudağındaki çocukla

Seni kelimelere, seni taşlara, kayalara

Hafızanın en derin yerine zerk edercesine