Küflü bir ekmeyi ısırmaktı
Uzun yolculuğu buğdayın
Bulutların içime değen bir hüznü var
Tutar ellerinden sürükler çocukları
Ve bir taş yeniden öğrenir yuvarlanmayı
Bütün bebekler güzel uyur
Ben artık uyuyamam
Görmüşüm gibi aynaların mahrem yerini
Kapandım derinliğine odaların
Kime seslendiysem boğuldu
Kimi çağırdıysam sağır
Durun başka bir çağ bu
Başka bir cinnet
Geceyi siliniyor az ötede gökyüzü
Artık zor bir sabaha varmak
İlk kez korkuyorum
Uyanmaktan…