Bankaları sevmemek ibadettir
Parlak kaygan granitleriSıkıntıyla gelişen kalabalığını caddelerin
En çok onlara gülüyorum
Rakamların insanı hizaya sokan budalalığına
Duygusuzluğunu doktorların sevmiyorum
Beyazlığını sözcüklerin ve zihinlerin
Hastanelerin hüzün kokan koridorlarını
Ve hep yukarda asılı duran gözleri de
Sevmiyorum sokakta itişen gölgeleri
Şapşallığını güzelliği gözünüze sokanların
Marjinal kalmak için ruhunu soyanları
En çok onlara ağlıyorum
Çünkü bir böceğim içinizde
Bekliyorum gideceğim günü…