gözlerinin zindanında yaşıyor ruhum

Gündüz kokulu ruhun bir güneş gibi ışığını saçıyor katran karası gecelerime

Özleminle viran olan bedenim yetim kaldı bu metruk mahalde

Zihnimin kavisli yollarında yalnız seninle dolaşıyor düşüncelerim

Limanını kaybetmiş bir gemi misali savruluyorum aşkın engin denizinde

Efsunlanmış gözleriyle uçsuz bucaksız bir hülyaya daldı kalbim

Ruhumun görünmez sakini, gönül yaralarımın meçhul faili,

İsminin erişilmezliğiyle bahtiyardır nefsim

Nadide bir mücevheri kaybetmiş olmanın hüznünü yaşayanlar gibiyim

Elem harlı ateşiyle yakıyor benliğimi.



Resmediyor gözlerim, mutlulukla hüznün büyük bir hasretle kucaklaştığı anları

Elimde kalemim, gecenin karanlık, puslu sayfasına gündüzü yazıyorum

Her bir damlasına adını nakşettiğim yaşlar süzülüyor gözlerimden

İnzivaya çekilmiş bir dervişçesine dinginliğin huzurlu sularında yüzüyorum

Nail olsam sana, varlığınla bütünleşse geceden gündüze doğru kalbim.



Bıraktım tüm duygularımı üzeri öfkeyle kaplı yollara.

Izdırap çekiyor yüreğim buram buram sensizlik kokan dakikalarda

Ramak kalsa da düşmeye uçurumdan, ben seninim

Aşkım boğulmamak için çırpınıyor ümitsiz sevdaların ummanında

Kaçamak bakışların eşliğinde reddediyor gözlerin beni

Terk edilmişliğin kederli havasını soluyarak zehirleniyor ciğerlerim

Işığını kaybeden sönmüş bir yıldız misali

Mahsur kaldım gecenin zifiri karanlık zindanında.



Adını sonsuzluğa yazıyorum, son noktası konmamış bir veda cümlesi eşliğinde

Şayet sessizlik hüküm sürmeye başlarsa vücudumda bir gün,

Kalbimi teslim alır sensizlikle geçecek bir ömür

Ilık esintisiyle bedenimi sinsice hasta eden lodos gibi

Masmavi denizle bezenmiş gözlerin yavaşça esir alıyor aşkımı

Işıltına muhtaç yaşıyor artık gecenin karanlığına mahkum ettiğin ruhum.