DÜŞLERİMİN MELEĞİNE İTHAF

Meleğim, düşlerim senle akıyor geceye
Eminim gözlerinin sessiz dehlizlerinde kaybolmaya
Leylak kokulu günlerde yaşıyorum seninle
Ey hüzünlü sonbahar gecelerimin gündüz düşü
Kalbim dayanamıyor artık yokluğunun ağırlığına.

Viran olmuş metruk bir ev misali
Eskimişim, yalnız kalmışım gökten sensizlik yağan bu şehirde.

Düşlerimdeki masallarda yaşatıyorum seni
Ümidimi rehin bıraktım sözcüklerin labirentli yollarında
Şayet nefesin nefesime değmekten vazgeçerse bir gün
Lamekân kalır kalbim bu fani bedende
Esip geçtiğim yer düşlerin giz kokulu bahçesidir
Ruhum bakışlarının ferinde esir düştü meleğim.